Ad-Time-For-Vacation.png

ਉਹ ਫਿਰ ਰੋ ਪਿਆ… -– ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ

ਪੀਰੀਅਡ ਵੱਜਣ ਸਾਰ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਲਾਸ ‘ਚ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਸਾਰੀ ਕਲਾਸ ‘ਤੇ ਘੋਖਣੀ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ, ਗੁਰਜੋਤ ਬੜਾ ਉਦਾਸ ਜਿਹਾ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹੁਣੇ ਰੋ ਕੇ ਹਟਿਆ ਹੋਵੇ।

‘ਗੁਰਜੋਤ, ਕੀ ਗੱਲ…? ਮੂੰਹ ਲਮਕਾਇਐ?’, ਮੈਂ ਪੁੱਛਦੀ ਹਾਂ।

ਗੁਰਜੋਤ ਚੁੱਪ ਹੈ।

ਮੇਰੇ ਦੁਬਾਰਾ ਪੁੱਛਣ ‘ਤੇ ਵੀ ਉਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ।

ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ‘ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਰੱਖਣ ਸਾਰ ਹੀ ਉਹ ਡੁਸਕ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।

‘ਹੈਂ… ਇਹਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਐ?’ ਮੈਂ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰੀ ਕਲਾਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹਾਂ।

‘ਜੀ, ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਵਰਦੀਆਂ ਮਿਲੀਆਂ ਜੀ।’

‘ਇਕ ਕੁੜੀ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਕੇ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, ‘ਜੀ ਇਹਨੂੰ ਨ੍ਹੀਂ ਮਿਲੀ ਜੀ, ਜੀ ਇਹ ਤਾਂ ਰੋਂਦਾ ਜੀ।’

‘ਇਹਨੂੰ ਕਾਹਤੋਂ ਨ੍ਹੀਂ ਮਿਲੀ?’ ਮੈਂ ਪੁੱਛਦੀ ਹਾਂ।

‘ਇਹ ‘ਜੱਟਾਂ’ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ…।’

ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ। ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ‘ਦਲਿਤ ਭਲਾਈ ਸੰਸਥਾ’ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਆਏ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਸਿਰ& ਸ਼ਡਿਊਲਡ ਕਾਸਟ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਵਰਦੀਆਂ ਦੇ ਕੇ ਗਏ ਸੀ।

ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੁਰਜੋਤ ਭਰੇ ਮਨ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ, ‘ਜੀ, ਸਾਡੇ ਕਿਹੜਾ ਪੈਲੀ (ਜ਼ਮੀਨ) ਹੈ ‘ਗੀ ਆ ਜੀ। ਮੇਰਾ ਡੈਡੀ ਤਾਂ ਮਿਸਤਰੀਆਂ ਨਾਲ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਦਾ ਜੀ…’ ਉਹਦੀਆਂ ਮਾਸੂਮ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਪਾਣੀ ਛਲਕਦਾ ਹੈ।

ਮੈਨੂੰ ਗੁਰਜੋਤ ‘ਤੇ ਤਰਸ ਜਿਹਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਗੁਰਜੋਤ ਭਾਵੇਂ ਜੱਟਾਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਪਰ…?

ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਸਰਕਾਰੀ ਜਾਂ ਗ਼ੈਰ-ਸਰਕਾਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਆਰਥਿਕਤਾ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਮਿਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਜਾਤੀ ਅਧਾਰ ‘ਤੇ…।

ਮੈਂ ਗੁਰਜੋਤ ਨੂੰ ਕਲਾਵੇ ‘ਚ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਫਿਰ ਰੋ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।

-ਪ੍ਰੀਤ ਨੀਤਪੁਰ

Share:

Facebook
Twitter
Pinterest
LinkedIn
matrimonail-ads
On Key

Related Posts

ਜ਼ਬਾਨ ਦਾ ਕਤਲ -ਅਸ਼ਰਫ਼ ਸੁਹੇਲ

ਸਕੂਲ ਲੱਗਣ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਹਾਤੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਕੁਲਚੇ-ਛੋਲੇ ਵਾਲੇ ਦੀ ਰੇੜ੍ਹੀ ਕੋਲ ਖੜੇ

ਵਿਅੰਗ: ਝਾੜਫੂਕ…

ਮਿੰਟੂ ਦੇ ਡੈਡੀ ਜੀ, ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਜ਼ਰਾ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣੋਂ…ਮਹੀਨਾ ਹੋ ਗਿਐ, ਥੋਨੂੰ ਵੀ ਪਤੈ ਕਿ ਮੇਰਾ ਟਾਈਫਾਈਡ ਖਹਿੜਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਰਿਹੈ…। ਅੱਜ ਆਪਣੀ

Elevate-Visual-Studios
gurnaaz-new flyer feb 23
Ektuhi Gurbani App
Select your stuff
Categories
Guardian Ads - Qualicare
Get The Latest Updates

Subscribe To Our Weekly Newsletter

No spam, notifications only about new products, updates.